Korona virüsü nedeniyle okullar tatil edilince komşumuzun torunları köyde kalmaya başladılar…
6, 7 çocuk bahar günlerinde tarlalarda koşup oynadılar, bol bol bisiklete binerek tatilin tadını çıkardılar. Her hallerinden mutlu oldukları belli oluyordu.
Benim her geçişimi coşkuyla karşıladılar, çünkü yoldan benden başka geçen yoktu. Ben onları görünce arabamı durdurup sohbet ediyordum. Emekli, doğa sever bir öğretmen çocuklarla ne konuşabilir? Tabii konumuz ormanlar, ağaçlar ve bitkilerdi.
Bir geçişimde karşı ormanları göstererek, “Çocuklar ormanlar yok olursa ne olur?” sorusunu sorduğumda, “Hep beraber ölürüz!!” diye bağırdılar. Bu kadar net bir cevap beklemiyordum aslında. Konuşmaya devam ettikçe bu konularda yoğun bilgileri olduğunu anladım. Çocuklara çevre konularıyla ilgili bilgi verilmişti. Çok sevindim.
Benim için ormanlar öylesine değerli ki onlar olmazsa yaşamın biteceğini yıllarca öğrencilerime anlatmıştım. Bu sessiz ağaçlar, yaptıkları fotosentez ile havayı temizler, besin ve oksijen üreterek yaşam döngüsünün devamlılığını sağlarlar. Atmosfere verdikleri su buharı, hava nemini arttırır ve yağmur yağmasını sağlar.
Ormanlara her baktığımda “Tanrım, bunları insanlardan koru!” diye dua ederim. Yangınlar, taş ocağı izinleri, yapılaşma tehdidi altındalar. İnsanoğlu para kazanma uğruna hızla doğayı yok ediyor.
Çok sevdiğimiz çocuklarımıza nasıl bir dünya bırakacağız? Ormanlar olmazsa ÖLÜRÜZ…